مراسم نخل برداری همه ساله با حضور گسترده عزاداران حسینی در روز عاشورا در حسینیه اعظم روستای محمدآباد یزد برگزار می‌شود ولی امسال بسیاری تلاش کردند که این مراسم مطابق با پروتکل های بهداشتی مقابله باکرونا باشد.
«نخل» که در لغت به معنای تابوت است، در نزد مردم نمادی از تابوت سیدالشهداء(ع) است و مردم در مناطق مختلف استان یزد در عصر روزهای عاشورا، سیزدهم محرم و حتی بیست و یکم رمضان به مناسبت شهادت حضرت علی(ع)، آیین نخل برداری را برگزار می کنند و به عزاداری می پردازند.
نخل سازه چوبی عمدتاً عظیمی است که دو طرف آن به صورت مشبک ساخته شده و به وسیله چوب ‎ های دیگر به هم مرتبط و برروی چهار تیر چوبی قرار دارد.
در ایام عزاداری پس از تزیین نخل با الوان و پارچه‎های سیاه توسط هیئت ‎ های مذهبی، یکی از این هیات ‎ ها وارد حسی نیه می ‎ شود و در حالی که اعضای هیات «حسین، حسین» گویان و با دویدن به سوی نخل یکباره به زیر نخل می‎روند و به اتفاق دیگر عزاداران هیئات که از قبل در زیر نخل مستقر هستند، با فریاد «یا علی » یکباره نخل بزرگ را از جا بلند می کنند.
معمولاً عزاداران همزمان با صدای طبل، سنج و شیپور که در فضای حسینیه طنین انداز است، نخل را سه یا پنج مرتبه به دور حسینیه می ‎ گردانند و سپس طی مراسمی در محل ابتدایی خود به روی زمین می ‎ گذارند.
مردم سوگوار و اعضای هیات‏های مذهبی پس از آن که نخل را به دور حسینیه گرداندند، آن را در جای اولیه خود قرار داده و در حالی که به سر و سینه خود می ‎ زنند، فریاد «حسین، حسین» آنها از فاصله دور شنیده می ‎ شود.